CoT 1. oturum - 12.05.11

volkan diyem önderliğindeki yeni oyunumuz. kitaplarını amazon'dan getirteli aylar olmuştu, uzun zamandır heycanla bekliyorduk, şimdiye kısmetmiş.

ilk oyun öncesi ben biraz endişeliydim, karakter güzel oldu mu diye, hem mekanik hem motivasyon, geçmiş vs bazında. çok süper içime sinememişti bir türlü açıkçası. ama ilk oyun itibariyle şu ana kadar oynattığım en eğlenceli karakter olduğunu söyleyebilirim. daha önce de söylemişimdir, diyemlikte ne kadar tecrübeli olunursa olunsun, oyuncu olmak bambaşka bi kafa. oynattıkça, yeni karakterler denedikçe daha güzel oturuyor benim kafada da olaylar, pratikler : )

tabi faytır olmanın ve bol kombata girmemizin etkisi var bunda muhakkak. verdim kılıcı, verdim zümzüğü. bi yandan konu itibariyle, karakterin kombat dışı iyi olduğu konular olan mimari ve yer altı bilgilerini de canlandıracak fırsatım oldu, o da keyifliydi. faytır ama akıllı faytır, ilim irfan bilen faytır konseptini canlandırabildim, ilk oyundan karakterin tadımlık lezzetini verebildim (umarım), o açılardan zevkli oldu çok. daha da güzel olacak karakter az daha oturdukça, diğer yönleri de ortaya çıktıkça.

tadımlık demişken, herşey tadımlık dozda ama mükemmel ayardaydı ilk oyun için. zamanı şahane kullandık. giriş, konsepti kavrama kısımları baymayan, direk maceraya damardan giren ve harıl harıl devam edip tam da en heyecanlı yerinde, kafalar yanma sinyalleri verdiği anda biten 4 saat. volkan diyemi bu açılardan büyük tebrik ederim. muhtemelen sonunda birbirini tanımayan 4 adamın biraraya gelmesi konsepti istediğin lezzette gerçekleşti volkan abi : ) bütün oyun su gibi aktı gitti, ne o yapay 'hadi grupsunuz çok kasmayın, mecburen beraber takılın' hissiyatı vardı, ne de varoluşunu sorgulayan alakasız karakterler durumu oldu. maceranın genel yapısı ve oyuncuların oyuna ve karakterlerine yaklaşımlarının etkisi de büyük bunda tabi.

çok eğlenceli görünüyor grup ve diğer karakterler. çok ayarında bir uyum ama ufak fikir ayrılıkları dengesi sezdim ben bu sefer. bakalım hayırlısı : ) herkesin karakteri eğlenceli ve işlevsel görünüyor. çılgınca merak ediyorum nasıl gelişecek, renklenecek ilişkiler. ilk tanışma, oturup konuşma sahnesi mükemmel zevkliydi mesela. şahsen benim kafamda karaktere ilgili bir takım genel fikirler vardı, bir kısmını da emprovize o anda icad ettim. hep hayvan gibi otunu bokunu yazmaya çalışıyordum önceden mesela, ama böylesi çok daha zevkliymiş. bunu oyunun devamına da yaymak, sırf macera peşinde koşmaktansa arada karakterlerin birbirleriyle muhabbetlerini (yine önceden buralarda bahsettiğim 'kamp ateşi' tadında) gerçekleştirmek, karakterleri mekanikler dışında da yavaş yavaş geliştirmek çok zevkli olur gibi geliyor.

bir de, bi tür günlük gibi bir şey de tutalım bu sefer. obidian'dan wiki tadında mı olur, latron amarran günlükleri mi olur... oyunu unutmayalım, ne öğrendik, kimle tanıştık, naptık nettik, nerden geldik nereye gidiyoruz... kimseye çok yük/sıkıntı olmadan, ortak bi şekilde çözsek şahane olur bunu. zaman geçtikçe bakıp 'ulan vay ki vay' demek de çok zevkli oluyor sonrasında : )

ne zaman oynuyoruz 2. oyunu? ehe...

evet beyler bayanlar kaydıraktan kayanlar. uzun zamandır frp oynamamışım, çok özlemişim, council of thieves oyunu ile bu gidişata bir dur dediğimiz için çok memnunum öncelikle bunu belirtmek isterim.

her oyunun karakter yaratma aşaması benim için büyük sıkıntı oluyor. çok zevkli olmasının yanında statıydı, silahıydı featiydi derken öyle mi olsun böyle mi olsun diye diye saatlerimi yiyorum. bu oyunun başında bu manyaklığı görece daha az yaşadım. zira rahip karakterimin çalışması için temelleri, bade olan oyunumuzun delikanlısı Rasmon Vamas'ta atmıştım. oradan kalan bilgilerle daha kolay ilerledim, ama genede saatler gitti o ayrı.

oyunun başında artık hem oyuncuların hem de diyemin tecrübesinin giderek artmış olmasından olduğunu düşündüğüm bir akış yaşandı. tek tek odada yaptığımız istişarelerin bizlere dengeli ayarlanmış bir yol çizmesiyle, gene oyun öncesi bünyeye verilen şehrin politik ve atmosferik durumu bilgilerini karakterlere yansıtınca bir anda grup konuşması yolu kendi kendine çiziverdi zaten. karakterlerin ortak yaraları bir anda mesafeli ama güvenli bir his verdi gruba. aksiyona atılmak ise zaten kaçınılmazdı.

engin bey'in fighter zannettiğimiz karakterinin "mimarım" beyanatıyla dikkat çekmesi ilk güzellik oldu. itiraf ediyim beklemediğim bir gelişmeydi, ama karakter konseptini çok güzel oturtmuş, aklının getirdiği özelliklerini dövüşüne şahane yansıtmış, karakterinin dövüşe yatkınlığının da mesleğinin yanında nereden geldiğini kaşla göz arasında güzel verdi. ben çok beğendim açıkçası. yalarım.

onun dışındaki karakterler şimdilik rogue, mage ve cleric classlarının daha klasik özellikleriyle yola çıkmış karakterlerimizdi. tabi barış'ın kafasına sığmayan aklının ve ali'nin paladinleri kıskandıracak statlarının role playlerle önü açık. ali'nin hırsızının da geçmişe ait hikayesinde özellikle aileye ait handa çalışıyor olması güzel bi fikir. bu grubun önü açık aga ben onu gördüm. biz oynarken zevk aldık, umarım volkan diyem de oynatırken eğlenmiştir. kendisinden gerek burdan gerek özelden eleştirilerini beğenilerini bekliyoruz =)

başkan, değerlendirme yapmayana exp yok dedi, koşturarak yazmaya başladım...

öncelikle her türlü değerlendirmenin dışında, nefis bir akşam yaşadım. bunda emeği geçen, öncelikle dm beye,
sonralıkla oyuncu arkadaşlarıma teşekkür ederim. hakikaten bak...

başlamadan evvel, az biraz gergindim, zira ekipteki herkes tecrübeliydi, daha da mühimi birlikte oynamaya tecrübelilerdi. dedim, ezerler. devrecilik yaparlar.
sağolsun kimseden negatif bir tavır görmedim. cehal sorularım karşısında dahi, gösterilen sabra çok teşekkür ederim. umarım zaman içinde, özellikle oyun
matematiği ile alakalı sorularım giderek azalacaktır. ya da azalmaz, belki de baya aptalım, görücez!

hikayenin başarısından bahsetmek isterim. özellikle, bizi şak diye bir grup dinamiği içinde bırakmış olması... kaynaşma meselesi ile uğraştırmaması bence şahane oldu.
kendimi lak diye dungeon'da bulmamız bizi aniden süper bir grup yaptı bence. bunun dışında, fantastik bir hikayenin içinde, "özgürlükler" için otorite ile mücadele ediyor oluşumuz,
gruptaki her bireyin bir şekilde geçmişinden hasarlı olarak aramızda bulunması inanılmaz bir gerçeklik hissi yaşattı bana. arkadaşlarımın da gözlerinden öperim nefis backgroundlar ile
başladılar oyuna, herkes gerçekten "kendine has" olmuş. engin abinin, amele yüzlü yarıklı adamının mimar çıkması muhteşem bir süprizdi benim için. mert'in sakin tatlı rahibi,
barış'ın piçağını evde unutan şık büyücüsü, hepsi bana uzun vadede, neredeyse rüyalarımıza girecek nefis oyunlar oynayacağımızın delilleri gibi geldi.

netice itibariyle, normal şartlar altında, düşük voltajlı bir ısınma oyunu beklediğim ilk buluşmamızdan, yüksek dozda keyif alarak ayrıldım. en kısa zamanda 2. buluşmamıza kavuşmak istemekteyim : )

barış bey setlerde koşturduğundan henüz yazamadı, ondan önce yazayım ben. oyuncunun ekmeği de exp'i tabi. vermiyorum diyince ali hemen yazdı koştur koştur. bundan sonra elimdesiniz. exp'leri de hesapladım ama havaya girmeyin hemen diye açıklamıyorum şimdilik. belki sonra : )

oyunla ilgili diyeceklerime gelince, çok zevkli oldu benim için. rahat ve akıcı bir oyundu. oyunun başındaki tekli seanslar ve sonra hep beraber toplanmanız eğlenceliydi. birbirini tanımayan 4 karakterin bir masada oturup önce kendilerini tasvir edip, ardından da tanışıp muhabbete girmelerini izlemek şahaneydi. o kısım çok güzeldi. ilk oyun olduğu için haliyle karakterler oldukça belirsizdi, ama o sofrada bi şekilde hatları belli oldu karakterlerin ve grubun. uyumlu bi grup olacağı şeklinde izlenimlerim var. hadi hayırlısı.

oyunun heyecan dozu da yerindeydi. hem role-paly'e hem aksiyona güzel bi dağılım yaptık. ayrıca grid kullanmayıp lego işine filan girmemek de iyi oldu. oyunu çok hızlandırdı, satranca dönmesini engelledi. bazı yerlerde anlaşılmayan şeyler oldu, onların çözümünü düşünücem. ama işin satranca dönmesindense böyle anlatımlı devam etmesi daha çok hoşuma gitti. anlaşılmayan bazı kısımların bir kısmının anlaşılmaması da iyi aslında. legoları serip kağıt üstünde oynayınca Ali tabi ki Tyron legosunu hareket ettirip barış'a yol verecekti. ama kombatın telaşesinde bu şekilde farkına bile varamadı ki bence daha doğal. belki bi sonrakinde yine aynı şeyle karşılaşırsak Mat diyecek ki, "lan bana yol verin, geçeyim." : )

bi şekilde mesafeleri daha anlaşılır kılmanın basit bi yolunu bulalım işi çok grafiğe dökmeden. önerileriniz varsa bekliyorum.

kombatla ilgili benim de bi önerim var. bi sonraki oyunda atak rolu atmadan karşınızdaki düşmana nası vuracağınızı siz anlatın komple. zarı atın ve vurup vuramadığınızı görelim. ben düşmanlarınızın size karşı hamlelerini anlatayım. daha güzel daha canlı olur bence. bu oyunun sonlarına doğru biraz o tarafa doğru dönmüştü iş zaten.

pazio, adventure path'i güzel yapmış beyler. manyakça işler bırakmışlardı diyeme ama onunla uğraşmak da çok faydalı oldu. vicdansızlar çaktırmadan çalıştırdı beni, biraz da o sayede hızlı aktı oyunumuz.

onun dışında herkes şahane oynadı. role-playler mükemmeldi. karakterler iyiydi. herkes bi değişik ama çok sivri yönleri yok ya da o yönleri iyi saklıyolar. barış'ın kendini anlatırken zopasız, piçaksız anlatması kendisi açısından belirleyici oldu, o çok güzeldi. keten pontullar filan çok şıktı : )

ali'ye de şunu diyebilirim, hacu oyun matematiğiyle ilgili sorular hep olucak, mecburen sorcaz bunları birbirimize. sistem o şekilde kurulmuş çünkü. onları ezberden bilen üç kişi varmış dünyada, biri engin diğer ikisi de biz değiliz : ) zamanla karakterlere alıştıktan sonra, neler yapıp yapamayacağınızı ben de siz de daha iyi bildiğimiz zamanlarda daha az sorarız heralde. ama özellikle başlarda sorucaz mecburen. sorun olan bi durum değil. üzme kedi canını : )

legosuz, gridsiz kombat konusunda volkan'a katılıyorum. taktiksel olarak ful efektif olamamış olsak da çok daha hissiyatlı, canlı geçti kombatlar bu sayede bence. sistem, aksiyonlar, featler vesaireler hepsi çok mekanik, grid üzerinden tasarlanmış olsa da bence de biraz daha serbest, daha anlatıma dayalı kombatı deneyelim. çok kafa basmadığı, çok kalabalık kombatlarda falan yine koyarız belki masaya bişeyler.

volkan abi, oyuncular hareketlerini tasvir ederken, dm olarak düşmanların hareketlerine ek olarak mekanı falan da işin içine katmaya çalışalım. oyuncular DM'in tasvir ettiği düşmanlar ve ortamla etkileşime girdikçe kombat güzelleşecektir bence. şimdi burdan ortalığı karıştırmayayım (diego), ona ayrı başlık açayım ben.

setlerde sekmem nedeniyle anca yazabiliyorum değerlendirmemi. bu geç kalınmış yazı için kusuruma bakmayın.

bu vakitten sonra engin ve volkan diemin oynattığı herhangi bir oyundan kötü bir sonuç beklemiyorum ben. her iki dm de oyun yöneticiliği kimliğini hakkıyla yerine getirip üzerine tasvir, hayal gücü ve muhteşem dialoglar katıyorlar. oyuncularında belli bir vizyonunun olması, aklı çalışır tipler olması kötü bir oyun olma ihtimalini neredeyse sıfıra indiriyor. bunca yıllık deneyimin verdiği bir katkıda var muhakkak.

herkesle hemfikir olarak giriş konsepti bayaa güzeldi, ardından masa etrafında toplanıp birbirimizi çekingen bir halde tanımaya çalışmamız harikaydı. fakat "neden burada toplandık, ortak derdimiz nedir" sorusuna bir cevap veremememiz komikti. bu güzel girişin ardından hemen girdik meeceralara : ) bir yandan şimdi düşünüyorum da o giriş konuşmaları hemen ardından gelen kombat bölümünde sırt sırta dövüşmemiz için büyük motivasyon oldu. yeni tanışmış insanları ortak bir görevde toplamak bayaa iyi sonuç verdi motivasyon açısından. kimse benim burada ne işim var tanımadığım adamların arasında tribine girmedi. volkan kardeşime selam ederim bu motivasyon için.

sanırım en çok üzerine düşünülmüş karakter enginin orm'u idi. yamuk suratlı, mimar, sopa manyağı, zeki faytır! ali'nin tyron'unun sahip olduğu handa garsonluk yapması hikayesi de çok güzeldi, bir yandan süper eğlenceli karakter olacak o belli şimdiden. mert'in orden'i ise hemen tanrım iomede diyerek beni, eee üüüü şeklinde çekingen kalmama neden oldu. tırstım da söylemedim neye inandığımı : ) benim karakter mat'e gelirsek daha çok eksiği olduğunu söyleyebilirim. keten kıyafetiyle ve ortamlarda silahsız dolaşması ile istediğim bir başlangıç yaptım. ama bitince büyülerim "ulan hançerim yok muydu" diyerekte pişmanlığımı belirttim. bir yandan bunca yıl büyücü oynatmış biri olarak büyücülerin leveller arasında dengesinin pek olmadığını söyleyebilirim. yani diğer klaslarda -sanırım- bu leveller arasındaki geçiş daha bir dengeli oluyor gibi. fakat büyücü sanırım her levelde çok abartı güçleniyor. ilk leveller biraz sefaletle geçebiliyor. bunda bazı skilleri ilk oyunda almamamın da bir etkisi var sanırım. bunu ilerki oyunlarda dengelemeye çalışacağım.

grid kullanma kullanmama konusu biraz kafamı karıştırıyor benim. lego kullanmamak şüphesiz süper bi şey, direkt oyuna ve kombata konsantre olabiliyor oyuncu. fakat mekanı anlama hususunda bazı sorunlar oluyor. bunu zamanla halledeceğimizi düşünüyorum. belki lego olayına çok kalabalık kombatlarda girebiliriz...

bu hafta oynayalım lan! yarın oynasak hatta ne güzel olur bre... başta dm volkan kardeşimizi ve tüm kardeşlerimi tebrik ederim bu güzel oyun başlangıcı için.

potuk baarıyo meeuuuuğğvvv meeeuuğğvv diye, yaş mama istiyo pezevenk, ağlamayana mama yok! xp lerimizi ver lan volkan, meeeuuğğğvv!

bu arada bu despot yönetime karşı gaza gelip sırt sırta dövüşmemiz, yeni tanışmamıza rağmen aynı idealde birleşip kardeşçe maceralara atılmamız zihnimde devrimci grupları hatırlattı. "yoldaşlar" olsun adımız : )