CoT 2. ve 3. oturumlar

westcrown lağımlarının çocuğu olan kahramanlarımızın maceraları devam ediyor.

apar topar kaçışarak lağımlara daldığımız oyunun devamı da tamamen bir lağım dancını oturumu olarak geçti. ilk oyundan devam eden, 'peşimizde muhafızlar var, hızlı olmalıyız, yakalanırsak sikiliriz' hissiyatı, karşımıza çıkanı kestikçe, dur diyenin ağzını kırdıkça, kılıç çekenin canını aldıkça gittikçe azaldı bende. 'ulan ne büyük kıyım yaptık, kaç adam/kadın öldürdük'e dönüştü. panik ve aciliyetle olayları tam olarak tartamanın da etkisiyle, bir yandan bir tür pişmanlıkla, bir yandan bir tür gittikçe iyice boku yedik hissiyatıyla, bir yandan da yapacak bir şey yok düşünceleriyle ilerledi tünellerde Orm. yeni tanıştığı bu 3 adamla bir tür ortak dil bulmaya çalışmaksa belki de en zoruydu sosyal yönden bildiğin özürlü olan mimar için.

zannediyorum büyülere, tarihe ve garip bıçak numaralarına merakı olan arkadaşımız Mat, macera hayatlarına en sefil biçimde başlayan bu garip grubun başından geçenlerinin kaydını tutacak.

ben yine daha oyun dışından bakan genel değerlendirmelerimi de yapayım.

paso dancın, paso kombat olayına girdiğimizden, karakterlere dair pek bir etkileşim olamadı bu oyunda. oyuncular olarak (biraz da doğal olarak) neredeyse hep karakter dışı, oyunun ilerlemesine dair pratik konuşmalar yaptık. perception attık yolu bulduk, atak rol attık adam kestik.

bir yandan böyle uzun dancın oynamaya da alışık değiliz. normali budur belki : ) dinlenmeden, ard arda bu kadar fazla combat olunca büyücü bir yerden sonra ossuruk gibi kaldı örneğin. potion'a doyduk, şişe şişe iksir içtik. fighter ve rogue olarak sırtına bir kasa potion alsan bütün dancını temizlermişsin gibi geldi bana. mert'in cleric'i de faytırdan beter ayı olduğu için onu da çok bozmadı dinlenmeme işi, verdi kılıcı verdi sopayı. bir yandan karakterlerin kombat mekaniklerini tecrübeyle öğrenmiş olduk daha ilk levellardan, o da iyi oldu.

baya farklı bir oyun modeli dancın oyunu, ayrı bir deneyim. tünellerden şehre çıkabilirsek işler değişecek muhtemelen, bakalım... : )

paso dancın paso kombat...

derken 2.5uncu oturumumuzda grubumuz lağımlardan kurtulup gün yüzüne çıktı. aşağıda ibret-i alem olsun diye liste olarak yayınlıcam bu işlerin şehre faturasını. lağımlarda geçen 2-3 saatlik maceranız boyunca muhtemelen hellknight akademisine büyük bir darbe vurdunuz. bu sene mezun veremeyebilirler.

kombatların yoğunluğu yüzünden grid kullanmadık. bence güzel oldu. bu seferki oyunda küçük bir kağıda çizerek halletmemiz bi nevi kolaylık sağladı sanki. sonraki oyunlarımızda bu kadar hayvani bir kombat silsilesi olmazsa yine açarız gridimizi gereken yerlerde. bu arada son kombatta 'tyron'(ali)nun cesaretini kutluyorum. güzel bi şekilde formasyon alan HK çömezlerinin arasına dalıp bozdu elemanların oyunlarını(çıtır çıtır şıpır şıpır dövüceklerdi orda sizi:) 3 tane adamın ortasına dalıp birini geri püskürtmek sonuçta göt ister. onu takip eden arkadaşlar da kolaylıkla elemanları birbirinden ayırıp güzelce dövüverdiler hepsini.

sonra da içlerindeki binbir şüpheye rağmen işaretleri takip ederek amaçlarına ulaştılar. hayırlı olsun. kendilerini ve emanet tambor'u öldürtmeden oradan kurtuldukları için tebrik ediyorum herkesi.

benim bu maceralar silsilesi boyunca aklımda kalan güzel anlardan bazılarını sıralayayım.
grubun sırayla soğuktan etkilenip bayılması, oralarda üst üste yığılması ve çareyi kendini sıcak boklara bırakmakta bulması ve bu olayları geriden izleyen mat'in arkadaşlarını örnek alarak lağım dalıp, yüzerken soğuktan kendinden geçmesi...
tambor'un piçağını mat'ten geri isteyip tırtıngen bi şekilde kombata girmesi.
rahibin düşmanları cart curt kestikten sonra canını aldıklarının başında itinayla iki saniye dua okuması.
orm'un dur durak demeden rakiplerini çelmelerle, türlü oyunlarla yere indirmesi.
yukarda dediğim gibi tyron'un gözünü karartıp üç adamın içine girip herifi geri itmeyi başarması ve arkadaşlarına yer açması.
ve ilk oyunun başındaki, yemekleri beklerken gerçekleşen role-play'iniz şahaneydi.


lağımda geçen maceralar boyunca kahramanlarımızın ellerinde:
13 hellknight çömez can verdi.
3 hellknight çömez yaralandı.
5 goblin ölü ele geçirildi. 1'i yaralı olarak bokların içinde yüzerek kaçtı.
2 iskelet geri öldü.
2 zombi geri öldü.
çorak lağımlarda yetişen nadir bitkiler köklerinden kesildi.

benim için de ayrı bi deneyim oldu, oyuncağı çok fazla olmasa da hiç bu kadar büyük bi dancında oyun oynatmamıştım. çok hesap kitap çok mekanik fakat yine de eğlenceliydi. bi yandan da zaman olarak sıkışık bi zamanda geçti oyun (golarion zamanı olarak diyorum). o yüzden role-playimiz sizin için de benim zavallı npclerim için de biraz kısır geçti. şöyle güzel bi esir alıp yanınızda taşıcak, sorgulayacak zamanınız hiç olmadı peşinizden gezenler yüzünden : ) grup da o lağımlarda can derdinde olduğu için engin'in yukarıda belirttiği gibi daha çok oyun dışı konuşmalarla idare etti. ama buna rağmen yine de birbirine güvenen, beraber hareket etme motivasyonu olan bi grup olduğunuz ortaya çıktı. güzel oldu.

bu arada experience ver, level atlat diyen arkadaşlar için geliyor. role-play ve akıttığınız kanların karşılığı olarak herkes 1500 exp'i aldı ve bir sonraki level'a çok yaklaştı. oyun değerlendirme yazanlar biraz daha fazla alıcaklar, onu diyim : )

öperun. sizi balkonda ayrı sevdim.

valost wrote:

lağımda geçen maceralar boyunca kahramanlarımızın ellerinde:
13 hellknight çömez can verdi.
3 hellknight çömez yaralandı.
5 goblin ölü ele geçirildi. 1'i yaralı olarak bokların içinde yüzerek kaçtı.
2 iskelet geri öldü.
2 zombi geri öldü.
çorak lağımlarda yetişen nadir bitkiler köklerinden kesildi.

lağım sümüklüböceklerini unutmayalım. torbıllar ehehe...

engin beyin malikanesinin terasında gerçekleştirdiğimiz 2,5. oyun sonunda combata doyduk mu? zopa yedik, zopa attık... benim için en büyük ders; böyle zopalı geçen bir oyunda baştan dımdızlak kalıp, büyücü karakterinin zayıf bir yönünü görmemdir. bunca yıl büyücü oynatan ben bunu hiç farkedememişim. bu oyunun en büyük hayrı budur mat için. böyle bir ders bana, karakterin bu zayıf yönünü geliştirmek için önemli ip uçları sağladı. 0 levelden en azından 1 tane combat büyüsü almak ve bu bıçak olayını olabildiğinin en iyisi şeklinde gerçekleştirmek için düşünmek, güzel bıçak araştırmak... halen ne yapabilirim diye düşünüyorum. bu 1,5 oyunun benim için en güzel tarafı sanırım bu mevzu idi.

eli kolu bağlı durduğum için çok keyif alamamış gözüksem de bu "ne yapabilirim?" meselesi o gerilime ve heyecana katılmama yetti de arttı. frp nin unuttuğumuz en güzel özelliklerinden biri; çaresiz olduğun andaki o karakterini tarama, ne yababilirim'i düşünme, bir şey bulurum umuduyla en küçük ayrıntıya dikkat etme gibi özelliklerin açığa çıkıp, karakterini anlama ve maksimum performans ile alınan keyif suretinde kendini göstermesi. sanırım bu oyunlarda başıma gelen durum buydu. karakterlerin henüz kombat taktiklerini konuşamadan, birbirlerini tanımadan bu kadar uyumlu olmaları, gelecek oyunlara dair umutları arttırdı. tabi karakterlerin daha bi kendini göstereceği oyunlarda ne olur bu uyum meselesi onu bilemem. fakat ilk oyundaki masa başı faslı ve karakterlerin "naif"-"empatik" bir yol çizmeleri bu soru işaretlerini olumlu bir şekilde cevaplamakta.

vakanüvislik görevime bu hafta içi başlayacağım. bakalım düşünüyorum bi şeyler, nasıl yapmalı, nasıl renklendirmeli...

bu arada bir tuzaklı, meşaleli gizli geçit anımız oldu ki bi enteresandı, götüm attı öyle diyeyim o mızrakları yiyince böğrüme. öldürdüğümüz askerleri tuzağa atmamızda fantastikti çok : ) bulduğumuz oda ve orada 20 sene önce yaşamış aile, onlardan bulduğumuz 2 değerli taş ta bayaa gizemli olaylardan biriydi. orm un bok havuzuna dövüşmek için dalması da yüzleri güldürdü, tabi gurupça bok havuzlarında, derelerinde sefil duruma düşmemizin rezil komikliğine girmiyorum bile : D çocuğu o hengameden süper korumacı tavrımızla .çıkarmamız da ayrı şahaneydi, daha bi gurup yaptı sanki bu olay.

bu arada şehirde muhteşem hançerler, pıçahlar yapan birini tanıyor musunuz? kehkehkeh : )

ubor metenga wrote:

orm un bok havuzuna dövüşmek için dalması da yüzleri güldürdü, tabi gurupça bok havuzlarında, derelerinde sefil duruma düşmemizin rezil komikliğine girmiyorum bile : D

ehuehuhe harbi onu unutmuşum lan ben : )
sığ sanıp cub diye koşarak bok havuzlarına daldım. sonra da hababam sınıfındaki şener şen misali anormal bişey yokmuş gibi çıkıp, tribi bozmadan kombata devam ettim amk : )

selamın aleyküm ağalar...

abiler, oynayana da oynatana (VAV) da teşekkür ederim... gerçekten tüm değerlendirmelerden öte, çok eğlenceli zaman geçirdim bu seansta da...

kendi karakterime bir iki laf edesim var. karakter zarları atılırken var olan havamdan oyun esnasında, eser yok. gerçekten hepinizden, önde gidip
hiç bişey göremediğim, sessiz olacağım söz diyip bokları "cuppolop" ettiğim ve daha bir çok anda kolayca yapmamı beklediğiniz her şeyi yüzüme
gözüme bulaştırdığım için özür dilerim... elimde değil -ki elimde tamamen- ama kendimi geliştiricem...

ve fakat, oyun mekaniğine alışmaya başlamam daha pratik çözümler üretmeme ve size daha fazla uyum göstermeme yardım ediyor. misal artık labada
lubada çift kılınç ile combatlara dalmıyorum. neymiş öğreniyorum : ) olacak olacak, kendime inanıyorum...

bunun dışında, safi dövüş kin ve nefret oyunu olan 2 ve yarım sürelik 3. oyunumuzdan sonra elimde kalan his;
asıl oyunun şimdi başladığı oldu... banyoları yaptık, buharları uzuvlara tuttuk... keyif şahane ama bela bizi bekliyor sanıyorum...

oyunun buraya kadar olan kısmında ise, bir çok dövüşe girerek, mükemmel bir grup bağlılığı elde ettiğimizi sanıyorum. artık ortak hedefe birlikte hareket etmekte
benim hiç bir şüphem yok misal. ver gelsin... çocuk gelcek mi la bizle?

neticede, şimdi neler olacağını acaip bilmek istiyor, hatta meraktan ölüyorum... kısa zaman içinde, hemen yeni oturumu gerçekleştirmek dileğiyle...

bu arada ben de hakkaten nası unuttum bilmiyorum, oyundaki en şahane anlardan biri de o tuzaklı odada yaşananlardı. çok zevkliydi. peşinizdeki adamların gerginliği ayrı, orm'un çıkır çıkır tuzakları karıştırması, sonra gelen akılla şuraya bi fakir HK çömez cesedi atalım da tuzak çalışsın bakalım neler olucak(!!!) anı mükemmeldi. Bir kısım odadan çıkmak isterken Mat'in orda ısrarla tuzağa bakalım, odaya girelim diye üstüne gitmesi ve tuzak çalışınca herkesin kaçıp mat'in kaçamaması(ki sanırım arkasında zavallı tambor vardı, oklar ona girebilir, ergen canı vücudundan uçabilirdi) enteresan anlardan biriydi.

yine barış'ın hatırlattığı, orm'un goblin'i dövecem diye gaza gelip bok havuzuna elde kılıç çivileme atlaması ondan yol bulan goblin'in aynı şekilde kaçmayı başarması bence tarihe geçmeli : )